3 رو ضه در مصائب حضرت زهرا (ع),روضه,حضرت زهرا,شهادت حضرت زهرا,حضرت فاطمه,
روضه های حضرت زهرا(س) جدید 1 پیامبراکرم(ص) از دنیا رفت، هنوز حضرت را در قبرش نگذاشته بودند که مردم عهد را شکستند و بر مخالفت با امیرالمومنین علی(ع) اتفاق کردند! آن حضرت به امور پیامبر(ص) مشغول شد تا آن که از غسل و کفن و حنوط آن حضرت فارغ شد و او را دفن نمود. سپس مشغول جمع قرآن شد، و به جای مشغول شدن به فتنه های مردم، به وصیت پیامبر(ص) پرداخت. وقتی مردم دچار فتنه ابوبکر و عمر شدند وکار بیعت پایان یافت، آن دو دیدند که همه بیعت کردند جز علی و بنی هاشم و ابوذر و مقداد و سلمان و عده معدود دیگر.…
پیامبراکرم(ص) از دنیا رفت، هنوز حضرت را در قبرش نگذاشته بودند که مردم عهد را شکستند و بر مخالفت با امیرالمومنین علی(ع) اتفاق کردند!
آن حضرت به امور پیامبر(ص) مشغول شد تا آن که از غسل و کفن و حنوط آن حضرت فارغ شد و او را دفن نمود. سپس مشغول جمع قرآن شد، و به جای مشغول شدن به فتنه های مردم، به وصیت پیامبر(ص) پرداخت.
وقتی مردم دچار فتنه ابوبکر و عمر شدند وکار بیعت پایان یافت، آن دو دیدند که همه بیعت کردند جز علی و بنی هاشم و ابوذر و مقداد و سلمان و عده معدود دیگر.
عمر به ابوبکر گفت: «اکنون به سراغ علی بفرست.»
و ابوبکر پسر عموی عمر را که به او «قنفذ» گفته می شد سراغ حضرت فرستاد و به او گفت: ای قنفذ! سراغ علی برو و به او بگو که خلیفة پیامبر را اجابت کن!!
چند مرتبه قنفذ به خانة علی(ع) آمد، اما حضرت به او جواب منفی می داد. عمر غضبناک از جا برخاست و گفت: «من ضعف عقل و رای او را می شناسم!! و می دانم که هیچ کار ما درست نمی شود مگر آن که او را بکشیم!! مرا رها کن تا سر او را برایت بیاورم»!!
ابوبکر گفت: بشین.
ولی عمر قبول نکرد؛ ابوبکر او را قسم داد تا نشست.
سپس گفت: ای قنفذ، نزد او برو به او بگو: «ابوبکر را اجابت کن.»
قنفذ آمد و گفت: ای علی! ابوبکر را اجابت کن.
حضرت علی(ع) فرمود: «من مشغول کار دیگری هستم، و کسی نیستم که وصیت دوستم و برادرم را رها کنم و سراغ ابوبکر و آن ظلمی که بر آن اجتماع کرده اید، بیایم.»
قنفذ رفت و به ابوبکر خبر داد. عمر خشمگین از جا جست و خالد بن ولید و قنفذ را صدا زد و به آنان دستور داد تا هیزم و آتش با خود بیاورند! سپس به راه افتاد تا به در خانة علی(ع) رسید در حالی که حضرت فاطمه(ع) پشت در نشسته بود و سر مبارک را بسته و در رحلت پیامبر(ص) جسمش نحیف شده بود.
عمر پیش آمد و در را زد، و بعد صدا زد: «ای پسر ابی طالب، در را باز کن.» حضرت فاطمه(ع) فرمود: «ای عمر! ما را با تو چه کار است؟ چرا ما را به حال خودمان رها نمی کنی؟»
عمر گفت: «در را باز کن و گرنه خانه را بر شما آتش می زنیم!»
فرمود: «ای عمر از خدای عزوجل نمی ترسی، که داخل خانه ام می شوی و بر منزل من هجوم می آوری؟»
ولی عمر تصمیم بر بازگشت نگرفت، و آتش طلب کرد و آن را کنار در، شعله ور ساخت، به طوری که در آتش گرفت![1]
فکند از کینه آنسان دشمن دیوانه ام آتش
که بگرفت از جفا هم قلب من، هم خانه ام آتش
بسان شمع می سوزد در کاشانه ام یا رب!
نگیرد در میان شعله ها پروانه ام آتش
چه سازم در میان کینه ها شعله خیر خلق
اگر افتد به جان محسن دردانه ام آتش؟
بسوزان ای خدا! از سوز آهم هستی دشمن
که زد این گونه بیشرمانه بر کاشانه ام آتش
گریزی به کربلا
اگر در چنین روزی در خانة حبیبة خدا و پارة تن رسول خدا(ص) را به آتش نمی کشیدند، هرگز آن نامردمان جرات نمی کردند در کربلا خیمه های سیدالشهدا( ع) را آتش بزنند، و نیز دختران و زنان هراسان و دامن آتش گرفته از خیمه های شعله ور فرار نمی کردند.
پس از آن که امام حسین را سر بریدند و دست به تاراج و غارت حرم آن حضرت زده و سپس خیمه ها را آتش زدند.
آن بی شرمانه همچنان که به غارتگری و پرده دری مشغول بودند و خیمه ها را از جا کنده و آتش می زدند به حضرت علی بن الحسین(ع) که سخت بیمار بود، رسیدند در این وقت شمر بن ذی الجوشن یا زنا زاده دیگری پیش آمد و خواست آن حضرت را بکشد؛ اما حمید بن مسلم مانع قتل امام شد[2]
[1] - اسرار آل محمد(ع)، سلیم بن قیس، ص 559.
[2] - زندگانی امام حسین(ع)، رسول محلاتی، ص 544.
منبع: كتاب آتش در حرم
روضه های حضرت زهرا(س) جدید 2
روزی فاطمه(ع) فرمود: بسیار مایلم که صدای اذان موذن پدرم (بلال حبشی، که بعد از رحلت پیامبراکرم(ص) سکوت سیاسی کرد و اذان نگفت) را بشوم. این خبر به بلال رسید، طبق خواهش فاطمه(ع) صدای خود را به اذان بلند کرد.
الله اکبر الله اکبر
فاطمه(ع) به یاد زمان پدر افتاد، آن چنان بی تاب شد که نتوانست از گریه خودداری کند.
وقتی که بلال گفت: اشهد ان محمدً رسول الله
فاطمه(ع) ضجه زده و بی هوش به روی زمین افتاد.
مردم به بلال گفتند: اذان را قطع کن که فاطمه(ع) از دنیا رفت، و گمان کردند که فاطمه جان داده است.
بلال، اذان را قطع کرد و ناتمام گذاشت، وقتی که فاطمه(ع) به هوش آمد، از بلال خواست که اذان را تمام کند اما بلال اذان را تمام نکرد به فاطمه(ع) عرض کرد: «ای سرور بانوان، بیم آن دارم که وقتی صدای مرا بشنوی به جانت آسیب برسد» لذا فاطمه(ع) بلال را معاف داشت [1]
گریزی به کربلا
یک جا هم امام سجاد(ع) با شنیدن این فراز از اذان به گریه در امد و با یک تدبیر به جا دستگاه ظلم را رسوا کرد. وقتی که امام(ع) درمسجد دمشق و در حضور یزید و عده بسیاری از مردم شام، خود را معرفی کرد، مسجد یکپارچه ضجه و ناله شد؛ یزید از ترس شورش مردم صدا زد: موذن اذان بگو!
موذن: الله اکبر
امام(ع): خدا بزرگ است و عزیز و برتر از هر چیزی، و هر چیزی بزرگتر از خدا نیست.
موذن: اشهد ان لا اله الا الله
امام (ع): پوست و گوشت و خون و مویم به یکتایی خدا شهادت می دهد.
موذن: اشهد ان محمدا رسول الله
امام (ع) با شنیدن این جمله، عمامه از سر گرفت و فرمود: موذن تو را به حق محمد قسم می دهم اندکی سکوت کن. آن گاه متوجه یزید گردید و فرمود: یزید! محمدی که نامش را با این عظمت می برید، جد من است یا جد تو.
اگر بگویی که جد من است دروغ گفته و کافر شده ای و همه مردم می دانند که دروغ می گویی، و اگر می دانی که جد من است پس چرا عترت و ذریه اش را کشتی؟ چرا پدرم را به ظلم و ستم شهید کردی، اموالش را غارت نمودی و زنان او را به اسارت کشاندی؟! سپس دست برد و جامه بر تن درید و گریان شد، و فرمود: به خدا سوگند، اگر در دنیا کسی باشد که جد او رسول خدا(ص) است غیر از من نیست، پس چرا پدرم را این مرد به شهادت رساند و ما را اسیر نمود![2]
[1] - ترجمه بیت الاحزان، ص 226.
[2] - بحارالانوار، ج 25، ص 137.
منبع: كتاب آتش در حرم
روضه های حضرت زهرا(س) جدید 3
روزی ام سلمه به عیادت فاطمه(ع) آمد و عرض کرد: ای دختر رسول خدا(ص) شب رسول خدا(ص) با این بیماری چگونه به صبح آوردی؟
فاطمه(ع) فرمود: صبح کردم در حالی که خود را بین دو اندوه جانکاه می نگرم:
1- جگرم از داغ فراق پدر یک پارچه خون شده است.
2- دلم بر ظلمی که به وصی رسول خدا(ص) شده، شعله ور گردیده است، خلافت شوهرم غضب شده و بر خلاف دستور خدا و رسول، امامت را از او گرفتند؛ زیرا از علی(ع) کینه داشتند، چرا که او پدرانشان را در جنگ های بدر و احد کشته و به درک واصل کرده بود.[1]
گریزی به کربلا
اما «لا یوم کیومک یا ابا عبدالله» مصیبت تو چنان عظیم بود که زمین و آسمان، جن و فرشتگان و ماه و خورشید و پرندگان گریه کرده و عزادار شدند، اندوه تو چنان بزرگ است که امام زمان(عج) در غم جانگاه تو ندبه می کند:
سلام بر تو، ای مولای من! سلام کسی که قلبش از مصیبت تو جریحه دار و اشکش به هنگام یاد تو جاری است. سلام کسی که (در غم عزای تو) مصیبت زده و اندوهگین و سرگشته و بیچاره گشته است. سلام کسی که اگر با تو در کربلا می بود با جانش، از تو در مقابل تیزی شمشیرها محافظت می نمود، و نیمه جان ناقابلش را برای حفظ تو به چنگال مرگ می بخشید، و در پیشگاهت جهاد می کرد....
پس اگرروزگاران مرا به تاخیر انداختند، و تقدیر الهی مرا از یاری او باز داشت، و نبودم تا با آنان که با تو جنگیدند بجنگم، و با انان که به دشمنی تو برخاستند، به دشمنی برخیزم؛ (در عوض) هر صبح و شام بر تو ندبه و زاری می کنم و بر تو به جای اشک، خون گریه می نمایم، تا آن زمان که در اثر سوز جان فرسای مصیبت و غصه جانکاه و اندوه فراوان، جان سپارم.[2]
[1] - بحارالانوار، ج 43، ص 156.
[2] - زیارت ناحیه ی مقدسه، ص 35
منبع: كتاب آتش در حرم
روضه های حضرت زهرا(س) جدید 4
امام علی(ع) می فرماید: من پیغمبر(ص) را از زیر پیراهن غسل دادم. یک روز فاطمه(ع) گفتند: میل دادم پیراهن پدرم را ببینم. وقتی پیراهن را به او دادم، بویید و بوسید و گریست و بی اختیار از فراق پدر غش کرد و افتاد. وقتی چنین دیدم پیراهن را از او مخفی نمودم.[1]
گریزی به کربلا
گاهی حتی یک پیراهن هم یادآور خاطره های یک شخصیت عزیز و محبوب می گردد. چنان که فاطمه(ع) با بوییدن لباس پیامبر(ص) به یاد غش می کند. این ماجرا، شیعیان دلسوخته را به یاد کهنه پیراهن ابی عبدالله می اندازد.
یزید به امام زین العابدین(ع) گفت: سه حاجت بگو تا برآورم. حضرت فرمود: اول این که اجازه بدهی برای آخرین بار صورت سید و مولا و پدر خود حسین(ع) را ببینم، دوم این که آنچه از ما به یغما برده اند، به ما بازگردانی، سوم این که اگر تصمیم کشتن مرا داری کسی را به همراه این زنان بفرست تا انان را به حرم جدشان برساند.
آن ملعون گفت: روی پدرت را که هرگز نخواهی دید؛ اما کشتنت، تو را بخشیدم و زنان را جز تو کس دیگری به مدینه باز نمی گرداند؛ اما آنچه از شما غارت شده من ازخود چندین برابر قیمتش را می پردازم!
امام زین العابدین(ع) فرمود: مال تو را نمی خواهم و ارزانی خودت باد، و من اگر اموال تاراج شده را باز خواستم به این منظور بود که میان آن اموال تاراج شده، پارچة دستباف مادرم فاطمه(ع) و روسری و گردنبند و پیراهنش بود. [2]
یزید دستور داد این اموال را بازگردانیدند. اما جا دارد از امام پرسیده شود که: چه کشیدی آن زمانی که چشمان مبارکتان به آن پیراهن خونین و گوشواره ها افتاد... .
این نظر توسط دارالمجانین بروزترین پایگاه دانلود مداحی در تاریخ 1392/1/19 و 19:17 دقیقه ارسال شده است : با سلام . لطفا از این پس بنر جدید ما را در سایت خود قرار دهید
http://dl4.taha-web.com/dar.gif
یا علی
این نظر توسط محسن در تاریخ 1392/1/12 و 15:44 دقیقه ارسال شده است : سلام بنرتونو گزاشتم حتما بنرمو بزارید تو سایتتون
این نظر توسط مجنون علی در تاریخ 1392/1/12 و 2:09 دقیقه ارسال شده است : http://dl4.taha-web.com/maktabolabbas.gif
سلام . بنر شما ساخته شد . بفرمایید
این نظر توسط سلام در تاریخ 1392/1/11 و 19:25 دقیقه ارسال شده است : سلام
شما حاضرید باما تبادل رای الکسا کنید
http://www.alexa.com/write/review/softfast.ir
ابتدا به ما رای بدهید بعدبگین
تامن به شما رای بدهم
یااگر مائلید میتوانید باایمیل به من خبر بدهید
softfast@mihanmail.ir
این نظر توسط مدیریت پویا دانلود در تاریخ 1392/1/9 و 11:01 دقیقه ارسال شده است : سلام
هم بنر گوشه و هم بنر نویسندگی قرار داده شد
با سلام . لطفا از این پس بنر جدید ما را در سایت خود قرار دهید
http://dl4.taha-web.com/dar.gif
یا علی